Het heeft de mensheid altijd tot de verbeelding gesproken: Het heelal met zijn sterren, manen en planeten. Maar één planeet vonden en vinden wetenschappers wel heel bijzonder: Mars. Waarom eigenlijk? Tijdens de oudheid al tuurde Aristoteles met zijn scherpe blik naar de ruimte en ontwaarde daar zowaar een planeet: Mars. Een planeet met een opvallende rode kleur. Tijdens de 17de eeuw kon Galileo als eerste Mars bestuderen door een telescoop. Verschillende tijdgenoten volgden zijn voorbeeld en observeerden kleurvlekken (mogelijke zeeën), beweeglijke poolkappen, lijnenstelsels, wolken en valleien. Dit alles sprak natuurlijk enorm tot de verbeelding.
Marsmannetjes
Einde 19de eeuw zag men kanalen aan de oppervlakte van Mars, wat zou wijzen op het bestaan van een hoogstaande beschaving. Wetenschappers namen aan dat de kanalen (gegraven door intelligente wezens) het water van de poolkappen naar de droge woestijn irrigeren. Dit zou zorgen voor vegetatie en groen. Op die manier ontstond dus het beeld van “het marsmannetje”. Bij de lancering van de eerste ruimtesondes naar Mars in 1965 zag men echter niets van die kanalen. Het was slechts optisch bedrog. Mars bleek een dorre woestenij te zijn! In 2001 ontdekte men dan toch water op Mars. Een laag waterijs in de bodem! Mogelijk begin van leven?
Marskolonie
Wist je dat Mars, net zoals de Aarde, vier seizoenen heeft en een dag 24 uur en 37 minuten telt? Mars is slechts half zo groot als onze planeet. En er is water, waaruit men zuurstof en andere elementen kan winnen. Interessant dus. Daarom dromen wetenschappers er (al decennia) van om naar Mars te gaan en de planeet te bevolken. Men maakte plannen, maar botste telkens tegen technische en financiële beperkingen aan. De NASA heeft plannen, maar ook Elan Musk zet momenteel zijn Tesla- schouders onder een nieuw groots project om Mars te koloniseren met zijn eigen ruimtebedrijf: SpaceX. Er zouden 110 mensen nodig zijn om de missie te doen slagen. Elke kolonist zal zijn eigen taak hebben, waarbij goed samenwerken allesbepalend zal zijn. Er wordt ook gewerkt aan de zelfvoorzienendheid van de kolonie. Maar er zijn veel obstakels. Aangezien er geen zuurstof is op Mars, de atmosfeer zeer dun is, en er geen vegetatie is, moet er met heel wat rekening gehouden worden:
- De kolonisten leven in een “dome”: een soort science-fictionachtige iglo gevuld met zuurstof. De dome heeft een oppervlakte van 5 op 5 meter, en is 12,5 m hoog.
- Planten moeten in kassen gekweekt worden met reflectoren die het zonlicht aantrekken.
- Water moet van de ijzige vlaktes komen.
- De bodem moet rijk zijn aan allerlei mineralen, zodat er cement, glas en plastic uit kan gewonnen worden… Zo wordt de kolonie zelfvoorzienend!
- Vrouwen die moeten bevallen en mensen die erg ziek worden, moeten zich behelpen met minder middelen.
- De reis naar Mars duurt 6 maanden. Eens je aangekomen bent, kan je niet meer terug! Er is (momenteel) de technologie niet om terug naar de aarde te keren.
- Prijskaartje enkel ticket: 500.000 euro
Op missie naar Mars: wonderlijk of waanzin en heb je toch liever een reisje dichterbij?
