Vroeg je je altijd al af hoe men geld eigenlijk maakt, en durfde je het niet in te tikken op Google? Je weet immers nooit of de overheid toevallig mee gluurt… Wat we wel kunnen, is het hieronder gewoon even voor je samenvatten. Als voorbeeld nemen we het productieproces van onze eigen Euro.
Materiaal
Bankbiljetten worden om te beginnen van een hoogwaardig soort papier gemaakt, bestaand uit pure katoenvezels. In tegenstelling tot bij gewoon papier wordt geen zetmeel toegevoegd. De bescherming tegen namaak start al bij de pulp. Wanneer men een mix maakt van wit met gekleurd papier, kan men onder een UV-lamp de gekleurde microvezels zien oplichten. De kwaliteit, dikte en gewicht van het papier moeten hetzelfde zijn. Er zijn wel degelijk banken die hun eigen papier maken (zoals Frankrijk, Spanje en Zweden), maar de meesten besteden deze taak uit: het Nederlands papier wordt gemaakt door Arjowiggins Security B.V.
Munten worden door middel van hoogovens gemaakt uit koper (legeringen) of nikkel. De beeltenis die erop staat, wordt er later op geslagen.
Drukken van de biljetten
In 1999 werden 15 gespecialiseerde drukkerijen en 16 munthuizen ingezet, verspreid over heel Europa. Voor Nederland begon het verhaal bij de Nederlandsche Bank, voor België bij de Nationale Bank. Tot 2020 had deze laatste een eigen drukkerij, maar die heeft intussen zijn deuren gesloten. Sindsdien laat België de bankbiljetten maken bij andere drukkerijen. Doorgaans is er per land slechts één drukkerij die hun geld mag maken. In Nederland is dat bijvoorbeeld drukker Koninklijke Joh. Enschedé in Haarlem.
De inktsoort is natuurlijk zeer specifiek. Bovendien zorgt een tweede inktlaag zorgt ervoor dat je het reliëf kan voelen. Door sommige landen wordt er ook nog een extra vernislaagje op de biljetten aangebracht om slijt tegen te gaan.
Slaan van de munten
Voor het slaan van de munten in Nederland, is de Nederlandse Munt in Utrecht dan weer verantwoordelijk. Dit gebeurt machinaal. Net zoals een blinde of slechtziende door de voelbare groeven een briefje moet kunnen herkennen, moeten munten ook herkenbaar zijn. Daarom speelt men met de grootte, gewicht en de gekartelde randen van de verschillende munten.
Beveiliging
De specifieke kenmerken binnen het drukproces beschermen tegen namaak, maar er is nog meer beveiliging. Denk aan de kleurenovergang en het watermerk in het papier. Er wordt bijvoorbeeld ook gewerkt met een soort veiligheidsdraad door het papier heen, of een hologram in een zilveren streep onderaan. Niet alle echtheidskenmerken zijn publieke kennis, om valsemunters tegen te gaan.
Vals geld herkennen
Aan de hand van al deze informatie kan je dus al een beetje inschatten hoe je valse biljetten kan herkennen. Je hoeft niet noodzakelijk een UV-scanner te bezitten. Alleen al door te kijken, voelen, kantelen, tegen het licht te houden,… kan je waarschijnlijk al een verschil detecteren. In winkels gebruiken ze vaak een detectiepen die paars kleurt op valse biljetten.
Nog een weggever is de geur. Althans, voor gespecialiseerde politiespeurhonden heeft geld een heel specifieke geur.
Tegenwoordig bestaat er natuurlijk voor alles een app, zoals de “Eurobiljet app”, “Check je biljet app” of de “Echt of vals app”. De app zal dan ook aangeven wat je het best met het valse geld doet. Helaas, hoogstwaarschijnlijk zult u het naar de politie moeten brengen.
